مدل لباس آینه دوزی روی لباس

مدل لباس آینه دوزی روی لباس زیباترین و شیک ترین مدل های لباس آینه دوزی شده همگی در سایت مچم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

هنر آینه دوزی یکی از هنرهای سنتی است که از زیرشاخه های انواع دوخت سنتی محسوب می شود. از این هنر به منظور تزئین انواع پوشاک از جمله مانتو، لباس های محلی، کیف، کفش، جلیقه، کمربند و همچنین تزئین روتختی، پرده، رویه کوسن، رومیزی و آویزهای دیواری استفاده می شود.

هنر آینه‌کاری و در کل هنرهایی که به عامه مردم اختصاص دارند از آن جهت بسیار صاحب اهمیت هستند که بی‌واسطه‌تر و شفاف‌تر، فرهنگ مردم را منتقل می‌کنند و در مقایسه با معماری، نقاشی و هنرهای سفارشی هنرمند را در ارائه خواست‌ها و درونیاتشان آزادتر گذاشته‌اند.

آینه‌دوزی روی لباس در سند و بلوچستان به‌عنوان یکی از بهترین انواع صنایع دستی محسوب می‌شود که به نام‌های گاج، کارموچ، میتی و بلوچ معروف‌اند. بهترین پارچه‌های جاز، دیبا، حریر، اطلس کین خواب، شین باف، شیرین باف بیرامی، شوشتری، تبریزی، گل‌باقالی و دیگر اقسام پارچه در این سرزمین از زمان‌های دور تا به امروز تولید می‌شود. همچنین صنایع هنری بسیار پیشرفته از قبیل ملیله‌دوزی، نقره‌دوزی و قلاب‌دوزی از زمان صنعت‌کاری مغول به ارث رسیده است که از میان آن‌ها می‌توان به زردوزی، گلابتون، کرچوب (نوعی آیینه‌دوزی به روی لباس) سلما ستاره، کشیده کاری و گوتا کاری اشاره کرد. چکنا کاری یک نوع پارچه پشت چرم است که از آینه و کریستال برای تزیین آن استفاده می‌شود که به ترتیب نیز معروف است.

به نظر می‌رسد هنر آینه‌دوزی از ایالت بلوچستان پاکستان به سیستان ما راه پیدا کرده و در آنجا با فرهنگ بومی ما مختلط شده است. این هنر در ایران دوره صفوی به اوج خودش می‌رسد.

زادگاه اصلی این هنر در ایران، شهر زابل در استان سیستان و بلوچستان است و کمتر در مناطق دیگر دیده شده است. به آینه‌دوزی در گویش محلی بلوچستان «ایران سامان» گفته می‌شود که بین بومیان طرفداران زیادی دارد و کاربرد اصلی آن تزیین مرکب نوعروسان و اتاق‌ها و خانه‌های مسکونی است و برای تزیین لباس هم کاربرد دارد.

در سیستان و بلوچستان، آینه گاهی در کنار سکه‌دوزی بر روی لباس زنان یا کلاه مردان دوخته می‌شود که البته در بین زنان بلوچ دوختن آینه روی یک سطح تیره تماما سیاه‌رنگ به همراه سوزن‌دوزی‌ها نماد خودشید در دل کویر تشنه است، زیرا در کویر آنچه بیش از هر چیز دیگری خودنمایی می‌کند، خورشید سوزان و کویر سیاه‌رنگ است. این نگاه فلسفی به آینه این هنر زیبا را در بین بلوچ‌ها به هنری مقدس تبدیل کرده، زیرا بیانگر نگرش و محیط جغرافیایی زیستگاه آنان است.

دوختن آینه‌های کوچک و پولک با فواصل متفاوت یا یکسان بر روی لباس‌های محلی، جلیقه، کمربند و آویزهای دیواری با نخ‌های الوان، گاهی با ابریشم‌دوزی، قیطان‌دوزی و بخیه‌های تزئینی همراه است. این هنر به سکه دوزی و دکمه‌دوزی نیز شهرت دارد. آینه‌دوزی نه‌تنها دوختن آینه بر روی پارچه است، بلکه در اصل مواد متنوع، رنگارنگ و درخشان دیگری نظیر پولک و غیره را هم در برمی‌گیرد. هنرمندان سیستانی همراه آینه‌دوزی از خرمهره، قیطان، دکمه و منجوق به اشکال مختلف استفاده می‌کنند.

آینه‌دوزی هنری است بسیار زیبا که اندازه‌های مختلف آینه را جهت تزئین به روی چرم یا پارچه می‌دوزند. وسایلی مانند افسار اسب و شتر یا گردنبند بز و میش که رهبری گله را به عهده دارند با آینه صدف و خرمهره تزئین می‌شود، زیرا در باور عامه مردم، آینه انعکاس‌دهنده واقعیت است و می‌تواند هر نگاه بدی را به صاحب آن برگرداند. به لحاظ همین خاصیت ویژه، آینه‌دوزی در فرهنگ دوخت‌های سنتی ایران چه روی لباس دوخته شود و چه روی وسایل کاربردی دیگر، جنبه طلسم‌گونه دارد و جهت رفع بدی از آن وسیله یا شخص یا فضایی است.

آینه دوزی که به قلیان دوزی نیز معروف است، قرن هاست که بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ هند و پاکستان بوده است. این شکل پیچیده گلدوزی اغلب در لباس های سنتی مانند لباس، دامن و شال دیده می شود و به ویژه در مراسم عروسی و سایر مناسبت های جشن محبوبیت دارد.

آینه های مورد استفاده در این نوع گلدوزی را قلیان می گویند و در اصل از ایران به منطقه آورده شده است. با این حال، با گذشت زمان، آینه دوزی به بخش مهمی از صنعت نساجی در جنوب آسیا تبدیل شده است.

آینه دوزی شامل چسباندن آینه های دست ساز کوچک بر روی سطوح پارچه ای با استفاده از تکنیک های مختلف است. آینه ها به طور سنتی از ورقه های نازک فلزی مانند برنج، مس یا نقره ساخته می شوند.

امروزه از آینه های پلکسی نیز استفاده می شود. این آینه‌ها معمولاً در اندازه‌ها، شکل‌ها و طرح‌های مختلفی هستند و اغلب به صورت ترکیبی برای ایجاد الگوهای پیچیده استفاده می‌شوند.

زنان مناطق مختلف سبک های متفاوتی از آینه دوزی دارند. به عنوان مثال، در گجرات، الگوهای آزاد و پر جنب و جوش بیشتری استفاده می شود. در راجستان، اسب‌ها، فیل‌ها و طاووس‌ها معمولاً در آینه‌کاری‌های سنتی گلدوزی می‌شوند. در سند، از مربع های مورب با طرح های هندسی واضح استفاده می شود، در حالی که در پاکستان مرکزی، با استفاده از آینه های کوچکتر و طرح های ساده، گلدوزی آرام تر است.اگرچه آینه‌دوزی برای قرن‌ها بخشی از تاریخ جنوب آسیا بوده است، اما همچنان یک روند محبوب در مد مدرن باقی مانده است. بسیاری از طراحان این گلدوزی سنتی را در مد معاصر گنجانده اند و در باند فرودگاه های سراسر جهان دیده شده است.در سال‌های اخیر، برندهای بین‌المللی مانند Dolce & Gabbana نیز آینه‌دوزی را وارد مجموعه‌های خود کرده‌اند.

آینه دوزی به غیر از لباس، در دکوراسیون منزل و لوازم جانبی مانند روکش کوسن، رومیزی، آباژور و کیف نیز کاربرد دارد. این تکنیک در مواردی مانند کفش، کمربند و جواهرات نیز اقتباس شده است. مانند هر شکل سنتی هنر، قدردانی از مهارت و تلاشی که برای ایجاد آینه‌دوزی انجام می‌شود، مهم است. هر طرح یک قطعه هنری منحصر به فرد است و برای دستیابی به آن ساعت ها کار دقیق نیاز دارد. همچنین منبع درآمد مهمی برای بسیاری از زنان روستایی است که اغلب برای حمایت از خانواده خود به صنایع دستی متکی هستند.

آینه دوزی روی لباس یکی از پرطرفدارترین روش های زیباسازی لباس است که هم در مد و هم در دوخت کاربرد دارد. هرکسی با اطلاعات کافی در مورد نوع لباس، این وسایل و ابزار لازم، می تواند با تمرین و دقت، لباس مورد نظر خود را با هنر سوزن دوزی به لباسی متفاوت و جذاب تبدیل کند.

برای شروع فرآیند آینه دوزی، ابتدا طرحی روی پارچه کشیده می شود. پارچه می تواند هر ماده ای مانند پنبه، ابریشم، ابریشم یا ژرژت باشد. سپس روی یک قاب چوبی ثابت می شود.

آینه های کوچکتر معمولاً با استفاده از یک کوک ساده روی پارچه دوخته می شوند، در حالی که آینه های بزرگتر گاهی اوقات با دوخت های قلاب بافی یا زنجیره ای برای پایداری بیشتر به پارچه وصل می شوند.

آینه دوزی نه تنها جنبه تزیینی لباس دارد، بلکه کارکردی کاربردی نیز دارد. این آینه ها نور را منعکس می کنند که می تواند درخشندگی درخشانی را به قطعه بیافزاید و اغلب برای برجسته کردن زیبایی زنان در مراسم های خاص مانند عروسی استفاده می شود. استفاده از نخ ها، مهره ها، پولک ها و سنگ های رنگی روشن همراه با آینه دوزی برای ایجاد لباس های خیره کننده رایج است.