مدل لباس آینه دوزی شده + جدیدترین و به روزترین مدل های لباس آینه دوزی زنانه
راز خوشمزگی آش پیاز و فوت و فن آش پیاز خوشمزه و خانگی
راز خوشمزگی آش پیاز راز خوشمزگی آش پیاز و فوت و فن آش پیاز خوشمزه و خانگی در سایت مچم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد. آش پیاز، این غذای …
راز خوشمزگی آش ورکواز و فوت و فن آش ورکواز خوشمزه و خانگی
راز خوشمزگی آش ورکواز راز خوشمزگی آش ورکواز و فوت و فن آش ورکواز خوشمزه و خانگی در سایت مچم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد. آش ورکواز، این غذای …
راز خوشمزگی آش چاقاله و فوت و فن آش چاقاله خوشمزه و خانگی
راز خوشمزگی آش چاقاله راز خوشمزگی آش چاقاله و فوت و فن آش چاقاله خوشمزه و خانگی در سایت مچم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد. آش چاقاله، یادگاری از …
مدل لباس آینه دوزی شده
مدل لباس آینه دوزی شده + جدیدترین و به روزترین مدل های لباس آینه دوزی زنانه همگی در سایت مچم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.
دوختن آینه های کوچک و پولک در سایز های متفاوت بر روی لباسهای محلی ، جلیقه ، کمربند و آویزهای دیواری با نخ های الوان را آینه دوزی می گویند. این هنر زیبا گاهی با ابریشم دوزی، قیطان دوزی و بخیه های تزئینی همراه است. از نام های دیگر این هنر می توان به دکمه دوزی و سکه دوزی اشاره کرد.
هنر آینه دوزی از ایالت بلوچستانِ پاکستان به سیستانِ ایران وارد شده است. این هنر در دوره صفوی به اوج شکوفایی خود رسیده بود و مرکز اصلی آن در ایران، زابل و سیستان و بلوچستان بوده است. آینه دوزان از گذشته تا کنون این دیدگاه را داشته اند که آینه در واقع، انعکاسی از حقیقت است و همین ویژگی آینه، جنبه ای طلسم گونه به لباس ها یا هر چیز دیگری که آینه بر روی آن دوخته شده باشد می دهد. به عبارت دیگر، آینه دوزان معتقدند که که وجود آینه روی این اجسام، بقدی ها و نظرهای بد را از صاحب خود دور می کند. بنابراین، هنر آینه دوزی از گذشته با فلسفه پیوند خورده است و همین تاریخچه منجر شده است که زنان خوش ذوق و خوش سلیقه بلوچ، آینه دوزی را بر روی سطحی تیره رنگ انجام دهند تا با این کار، نگاه و جنبه فلسفی این هنر را بیشتر به رخ بکشند.
بسیاری از افراد معتقدند که هنر آینه دوزی از ایالت بلوچستانِ پاکستان به سیستانِ ایران وارد شده است. بنابراین بیشتر افراد زتدگاه اصلی هنر آینه دوزی در ایران را شهر زابل در استان سیستان و بلوچستان می دانند. اگرچه امروزه هنر آینه دوزی در سایر مناطق رواج زیادی ندارد؛ ولی از آن جایی که یکی از هنرهای بومی منطقه سیستان و بلوچستان محسوب می شود، همچنان در این منطقه ار اهمیت ویژه ای برخوردار است. مردمان هنرمند سیستان و بلوچستان در زبان محلی و بومی خود به هنر آینه دوزی، سامان می گویند.
از آینه دوزی بیشتر در جهت تزئین مرکب نوعروسان، اتاق ها، خانه های مسکونی و همچنین به منظور تزئین لباس ها استفاده می شود. از هنر آینه دوزی گاهی در کنار سایر هنرها از جمله سکه دوزی استفاده می شود و حضور این هنرها در کنار یکدیگر، منجر به خلق آثار بسیار زیبایی می شود. سیستانی ها همراه با آینه دوزی، از خرمهره، قیطان، دکمه و منجوق نیز به اشکال مختلف استفاده می کنند و آینه دوزی گاهی با سوزن دوزی های دیگر همراه است.
آینه دوزان از گذشته تا کنون این دیدگاه را داشته اند که آینه در واقع، انعکاسی از حقیقت است و همین ویژگی آینه، جنبه ای طلسم گونه به لباس ها یا هر چیز دیگری که آینه بر روی آن دوخته شده باشد می دهد. به عبارت دیگر، آینه دوزان معتقدند که که وجود آینه روی این اجسام، بقدی ها و نظرهای بد را از صاحب خود دور می کند. بنابراین، هنر آینه دوزی از گذشته با فلسفه پیوند خورده است و همین تاریخچه منجر شده است که زنان خوش ذوق و خوش سلیقه بلوچ، آینه دوزی را بر روی سطحی تیره رنگ انجام دهند تا با این کار، نگاه و جنبه فلسفی این هنر را بیشتر به رخ بکشند.
از گذشته تا کنون آینه دوزی هنری برای تزئین پارچه در منطقه بلوچستان پاکستان بوده است و در این منطقه نه تنها آینه دوزی، بلکه بهترین کارهای سوزن دوزی و قلاب دوزی و سایر دوخت های دستی هم رواج داشته و دارند. در میان کلیه صنایع هنری، هنر ریسندگی، قدیمی ترین و مهم ترین هنر در پاکستان به حساب می آمده است اوج ترقی و پیشرفت کارهای دستی ابریشمی و کتانی هم به قرن هایی باز می گردد که سلاطین دهلی و سپس مغولستان در شبه قاره ساکن بودند. در این سرزمین ها، بهترین پارچه های جاز، دیبا، حریر، اطلس کین خواب، شین باف، شیرین باف بیرامی، شوشتری، تبریزی، گل باقالی و دیگر پارچه ها از زمان های دور تا به امروز تولید گشته و مورد استفاده قرار می گیرند. پس تعجبی ندارد که در چنین سرزمین هایی، آینه دوزی هنری برای تزئین پارچه باشد و استفاده از آن هم رواج داشته باشد. آینه دوزی در این مناطق با نام های گاج، کارموچ، میتی و بلوچ نیز شناخته می شود. آینه دوزی هنری برای تزئین پارچه در سند و بلوچستان به عنوان یکی از بهترین صنایع دستی محسوب می شود.
هنر آینهکاری و در کل هنرهایی که به عامه مردم اختصاص دارند از آن جهت بسیار صاحب اهمیت هستند که بیواسطهتر و شفافتر، فرهنگ مردم را منتقل میکنند و در مقایسه با معماری، نقاشی و هنرهای سفارشی هنرمند را در ارائه خواستها و درونیاتشان آزادتر گذاشتهاند.
هنر نساجی و بافندگی و بالاخص تزیینات بافتهها در سه تمدن بزرگ شرق یعنی «موهنجودارو»، «هارپا» و «گندهارا» قدمت زیادی دارد. این هنر بعدها به دست هنرمندان مغول به اوج درخشش خودش رسید و تا امروز ادامه پیدا کرده است. منطقه بلوچستان پاکستان از دیرباز مرکز بهترین کارهای سوزندوزی و قلابدوزی و سایر دوختهای دستی است. در میان کلیه صنایع هنری، ریسندگی قدیمیترین و بااهمیتترین هنر پاکستان به حساب میآمده است. طی قرون متمادی حضور سلاطین دهلی و سپس مغولان در شبه قاره، کارهای دستی ابریشمی و کتانی به اوج پیشرفت و ترقی خود رسید.
آینهدوزی روی لباس در سند و بلوچستان بهعنوان یکی از بهترین انواع صنایع دستی محسوب میشود که به نامهای گاج، کارموچ، میتی و بلوچ معروفاند. بهترین پارچههای جاز، دیبا، حریر، اطلس کین خواب، شین باف، شیرین باف بیرامی، شوشتری، تبریزی، گلباقالی و دیگر اقسام پارچه در این سرزمین از زمانهای دور تا به امروز تولید میشود. همچنین صنایع هنری بسیار پیشرفته از قبیل ملیلهدوزی، نقرهدوزی و قلابدوزی از زمان صنعتکاری مغول به ارث رسیده است که از میان آنها میتوان به زردوزی، گلابتون، کرچوب (نوعی آیینهدوزی به روی لباس) سلما ستاره، کشیده کاری و گوتا کاری اشاره کرد. چکنا کاری یک نوع پارچه پشت چرم است که از آینه و کریستال برای تزیین آن استفاده میشود که به ترتیب نیز معروف است.
زادگاه اصلی این هنر در ایران، شهر زابل در استان سیستان و بلوچستان است و کمتر در مناطق دیگر دیده شده است. به آینهدوزی در گویش محلی بلوچستان «ایران سامان» گفته میشود که بین بومیان طرفداران زیادی دارد و کاربرد اصلی آن تزیین مرکب نوعروسان و اتاقها و خانههای مسکونی است و برای تزیین لباس هم کاربرد دارد.
آینهدوزی نهتنها دوختن آینه بر روی پارچه است، بلکه در اصل مواد متنوع، رنگارنگ و درخشان دیگری نظیر پولک و غیره را هم در برمیگیرد. هنرمندان سیستانی همراه آینهدوزی از خرمهره، قیطان، دکمه و منجوق به اشکال مختلف استفاده میکنند.
آینهدوزی هنری است بسیار زیبا که اندازههای مختلف آینه را جهت تزئین به روی چرم یا پارچه میدوزند. وسایلی مانند افسار اسب و شتر یا گردنبند بز و میش که رهبری گله را به عهده دارند با آینه صدف و خرمهره تزئین میشود، زیرا در باور عامه مردم، آینه انعکاسدهنده واقعیت است و میتواند هر نگاه بدی را به صاحب آن برگرداند. به لحاظ همین خاصیت ویژه، آینهدوزی در فرهنگ دوختهای سنتی ایران چه روی لباس دوخته شود و چه روی وسایل کاربردی دیگر، جنبه طلسمگونه دارد و جهت رفع بدی از آن وسیله یا شخص یا فضایی است.
اولین مرحله در آینه دوزی بخیه پایه می باشد که لازم است شما شیشه را روی پارچه بگذارید و با استفاده از نخ و سوزن مربعی را به دور آینه بسازید و هنگامی که مربع اول را تمام کردید مربع دوم را بر بالای آن کوک بزنید.در مرحله دوم بایستی اقدام به زدن کوک تزئینی در اطراف آینه کنید و کا را از دوختن اطراف لبه آغاز نمایید و سوزن را از بین بخیه های پایه رد کنید و کوک بزنیدو در نهایت برای جلوگیری ازظاهر شدن کل اینه می توانید کوک زنجیره ای و دکه ای را بر روی پارچه پیاده کنید.کار آینه دوزی به عنوان کار شیشه ای نیز محسوب می شود که با استفاده ازتکینکهای زبیا می توان اندازه های مختلفی ز آینه را در شکلهای مختلف بر روی پارچه قرار داد و با کوکهای مختلف تزئین کرد و از این طریق به راحتی زرق و برق لباس را افزایش داد، این هنر را بر روی انواع لباس، کیف، کفش، وسایل خانه و غیره می توان انجام داد.
آینه دوزی بیشتر بر روی لباس کردی و بلوچی زنانه و دخترانه انجام می شد اما در برخی موارد می توان در جلیقه هایی که مردان بلوچ بر روی پیراهنهای گشاد خود می پوشند انواع مختلفی از این هنر را مشاهده نمود.
برخی از زنان و مردان بلوچ از کلاه هایی استفاده می کنند که طرحهای مختلفی را بر روی آن گلد.زی کرده اند و تکه های متفاوتی از آینه را به آن وصل کرده اند.
امروزه، لباسهای بلوچ آینه دوزی شده در نزد همه ملتها محبوب می باشند و به جز افراد محلی مردمان بلوچی که در کشورهای دیگر سکونت دارند برای خرید این لباسها اقدام می کنند.
به عبارت دیگر، آینه دوزان معتقدند که که وجود آینه روی این اجسام، بقدی ها و نظرهای بد را از صاحب خود دور می کند. بنابراین، هنر آینه دوزی از گذشته با فلسفه پیوند خورده است و همین تاریخچه منجر شده است که زنان خوش ذوق و خوش سلیقه بلوچ، آینه دوزی را بر روی سطحی تیره رنگ انجام دهند تا با این کار، نگاه و جنبه فلسفی این هنر را بیشتر به رخ بکشند.
آینه دوزی که به قلیان دوزی نیز معروف است، قرن هاست که بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ هند و پاکستان بوده است. این شکل پیچیده گلدوزی اغلب در لباس های سنتی مانند لباس، دامن و شال دیده می شود و به ویژه در مراسم عروسی و سایر مناسبت های جشن محبوبیت دارد.