مدل لباس آینه دوزی بندری

مدل لباس آینه دوزی بندری + زیباترین مدل های لباس سنتی بندری با هنر آینه دوزی همگی در سایت مچم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

لباس بندری به دلیل خاص بودن و تنوع زیاد در رنگ و طرح، محبوبیت زیادی در بین تمام افراد حتی در شهرهای دیگر ایران پیدا کرده است .

مردان بندر از پیراهن سفید یا رنگی بسیار بلند استفاده می کنند که در محل به آن «جیمه» (جومه) گفته می شود و تا قوزک پای آن‌ها را می‌پوشاند و بسیار آزاد و مناسب آب و هوای جنوب کشور است. برخی از افراد در بندر نیز به جای جیمه از شلوانگی استفاده می‌کنند . شلوانگی پارچه ای است که شبیه لنگ دور کمر خود می بندند و همچنین روی سرشان کلاه سفید سوراخ‌داری به نام عرقچین می‌گذارند.

آنچه لباس یا تن‌پوش زنان بندر را زیبایی می کند نقش ، طرح و رنگ آن است. برخی پیراهن زنانه هرمزگان بلند تا مچ پا و برخی دیگر زیر زانو می‌رسد که این مسئله از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است. جنس پارچه‌هایی که برای پیراهن‌های زنانه استفاده می‌شود به علت گرمای هوا، معمولاً نازک است تا جریان هوا به راحتی از میان آن عبور کند .

همچنین در انتخاب رنگ لباس از رنگ‌هایی مانند آبی، بنفش، صورتی و سبز، بیشتر استفاده می‌شود. انواع پیراهن‌های زنان هرمزگانی کَندوره، گَوَن، اُشکُم، نُشتَه، آستین فراخ، کِلوش، عجمی، چینی، گشاد عربی و ساده شلالی است.

بانوان بندر برای پوشش سر خود از پوشش‌های مختلفی از جمله لچک، دستار، جلبیل، روسری، مقنعه و چادر استفاده می‌کنند.

لچک از دو نوع پارچه شیله و اطلس دوخته می‌شود و شیله در زیر و اطلس که گران‌قیمت می باشد در سطح بیرونی بافته می‌شود . لچک بر دو نوع بازاری و سفارشی وجود دارد که نوع بازاری مخصوص طبقات کم درآمد و نوع سفارشی، از پارچه‌های گران‌قیمت و زیورآلات و پولک و گلابتون و اشرفی استفاده می شود.

دستار: نوعی سرپوش می باشد که از پارچه‌ گران‌قیمت بافته شده و معمولاً لبه پایین آن زری‌دوزی ، سکه‌دوزی و گلابتون‌دوزی می‌شود.

در بسیاری از شهرهای ایران کم‌کم آداب‌و‌رسوم رنگ کهنگی به خود گرفته‌اند و دیگر چندان خبری از آن لباس‌های محلی زیبا و رنگارنگ، گویش محلی، جشن‌ها و پایکوبی‌ها همانند گذشته نیست. اما خوشبختانه در بندرعباس هنوز این سنت‌ها پابرجاست. این را از لباس‌های زیبایی که زنان و مردان‌شان به تن کرده‌اند می‌توان فهمید!

لباس زنان بندری رنگ‌و‌لعابی خیره کننده دارند و سبک و راحتی لباس مرادنشان هم گواه بر آب‌وهوای گرم‌و‌شرجی جنوب کشور است.

فرهنگ مردم بندرعباس به واسطه موقعیت جغرافیایی‌اش و رفت‌وآمد بازرگانان از کشورهای مختلف، ترکیب جذابی از فرهنگ‌های ایران، هند و عربستان است. این ترکیب فرهنگ‌ها در لباس های محلی بندرعباس هم به خوبی مشهود است. به‌طوری‌که زری‌دوزی و تزئینات روی لباس، شبیه به لباس هندی‌هاست و از نظر مدل هم، شباهت زیادی به لباس‌های کشور امارات دارد.

پوشش زنان بندرعباس از چندین بخش مختلف تشکیل شده است که هر کدام کاربردی ویژه دارند. لباس های محلی بندرعباس از نظر پوشش اسلامی، بسیار کامل هستند. نقش‌ها و طرح‌های زیبایی که در این لباس‌ها استفاده شده، آن‌ها را به پوششی جذاب تبدیل کرده است که قابلیت معرفی شدن در جهان را دارند. در ادامه شما را با جزء جزء لباس های محلی بندرعباس آشنا می‌کنیم.

پیراهن زنان بندرعباسی معمولا در مدل‌ها و طرح‌های مختلف دوخته می‌شود و مهم‌ترین بخش پوشش آن‌‌ها به حساب می‌آید. مد‌ل‌های مختلف این پوشش معمولا با نام‌هایی چون کندوره، گون، اشکم، نشته، آستین فراخ، کلوش، چینی، گشاد عربی و ساده شلالی شناخته می‌شوند.اما میان موارد ذکر شده کندوره از معروف‌ترین‌شان است. قد این پیراهن معمولا تا زانو است و حاشیه پهن نواردوزی شده در دور کمر آن دیده می‌شود. حسن استفاده از کندوره این است که با پوشیدن آن، زیبایی شلوارهای بندری هم دیده می‌شود و به‌همین علت محبوب‌ترین پیراهن بین زنان و دختران جوان بندری است.

جالب است بدانید کندوره، شباهت زیادی به پیراهن گاندورا اسپانیایی و اروپایی دارد که اعراب مسلمان قرن هشتم میلادی به جنوب ایتالیا و اسپانیا بردند. معمولا کندوره در رنگ‌های شادی چون قرمز، بنفش، سبز، سرخابی، صورتی، نارنجی، زرد و آبی فیروزه دوخته می‌شود. زیر کندوره هم یک پیراهن بدون آستین سفید از جنس پارچه‌های نازک و نخی می‌پوشند تا بدن گردش هوای بهتری داشته باشد و جلوی تعرق را بگیرد.

شلوار زنان بندری معمولا مدل یکسانی دارند و همه آن‌ها در قسمت بالا کاملا گشاد و راحت‌اند و از مچ پا تا زانو تنگ می‌شوند. برای راحت پوشیده شدن شلوارها، معمولا داخل دمپای شلوار را چاک می‌دهند و آن را با زیپ یا دکمه‌ای دست‌ساز می‌بندند. اما آن‌چه شلوارها را از هم متمایز کرده است، نوع تزئیناتی است که معمولا در قسمت پایین شلوار کار می‌کنند.تزیینات شلوار زنان بندری، بر اساس نوع و محل جغرافیایی دوخت آن با نام‌هایی چون بادله تمام، ودویی دستی، ودوییچرخی، پولکی، حاشیه‌ای، سرپارچه ای، گلابتونی، خوس لنگه‌ای، ودویی اطلسی و نخی شناخته می‌شوند. جنس پارچه این شلوارها برای استفاده روزمره از تترون، پوپلین و چیت است و برای مجالس و عروسی‌ها معمولا از پارچه‌های کلفت و زری‌دار مثل اطلس و زربفت و ساتن استفاده می‌کنند.

پیراهن کمرچین یا دورچین از قدیمی‌ترین پوشش زنان بندرعباس است که معمولا در دو مدل دوخته می‌شود. گاهی اوقات این پیراهن با بالاتنه ساده و یقه گرد دوخته می‌شود، گاهی هم پیراهن دور چین را با برشی دالبری شکل، همراه با چین‌های منظم می‌دوزند.آستین‌های این پیراهن از دو بخش آستین و سرآستین‌هایی که مطابق با انداره دور مچ هستند، تشکیل شده است. شلواری که با پیراهن دورچین پوشیده می‌شود، بسیار گشاد است، طوری که دمپای آن برابر با ۴۰ تا ۵۰ سانتی‌متر است. درز کنار شلوارها هم با زری و یا با چرخ گلدوزی شده تزیین می‌شوند.

ن‌چه زنان بندری به‌عنوان چادر بر سر می‌اندازند، با چادرهای امروزی فرق دارد. چادرهای این خطه، از پارچه‌های طرح‌دار تهیه می‌شوند و بیشتر رنگ‌‌های قهوه‌ای، خردلی و خاکستری مایل به آبی دارند. سر کردن این نوع چادرها هم معمولا به دو شیوه لانیم‌لا و کول زدن است. در روش لانیم‌لا، یک گوشه را با دست بر روی دوش می‌‌اندازند و طرف دیگر آزاد است. در روش دیگر هم، یک طرف چادر را دور سر می‌‌پیچیدند و گوشه آن را در کنار گوش رها می‌کنند.البته چادر نوعروسان بندری سبز رنگ است و با تزییناتی چون خوس، گلابتون و پولک بوته‌دوزی در حاشیه و پشت چادر مزین شده‌اند.

یکی دیگر از پوشش‌های زنان بندری، اورنی است. این پوشش که معمولا از پارچه حریر تهیه می‌شود، نوعی روسری است که دور سر آن را می‌پیچند. رنگ‌های شاد و نقش‌ونگارهای فوق‌العاده‌ای چون گل‌های ریز و درشت بته جقه‌ای، گل بادامی، انواع پولک و نخ‌های طلایی و نقره‌ای که در اورونی استفاده می‌شود، نشان‌دهنده روحیه شاداب زنان بندرعباس است.

برقع، پوششی نقاب مانند است که روی بینی و پیشانی را می‌پوشاند. این نوع پوشش را معمولا زنان متاهل بندری برای حجاب و محافظت از پوستشان در برابر آفتاب استفاده می‌کنند. البته این تنها کاربرد برقع نیست و نباید از جنبه زینتی آن غافل شد. به همین دلیل برقع در طرح‌ها و رنگ‌های متنوع موجود است.