مدل لباس محلی

مدل لباس محلی استان های ایران بسیار زیبا برای قوم های مختلف همگی در سایت مچم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

ایران مهد هنر و تمدن است و سبک مدل لباس در این کشور از سالهای دور با ظرافت و طراحی های خارق العاده ای اجرا می شده است ، از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب هر کدام سبک و سیاقی برای لباس های زنانه و مردانه داشته و دارند . لباس هایی که این روزها یا به کل خط تولیدشان متوقف شده و در حال انقراض هستند یا کنج کمدها و جالباسی ها خاک می خورند. از بین تمام این لباس ها، پوشش زنان ایرانی بارزتر است؛ چرا که این لباس ها نمادی از فرهنگ و عقیده هستتند.

لباس‌های محلی ایران که در بین اقوام ایرانی رایج است، به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در آن‌ها شور زندگی، اصالت، رنگ و هنر ایرانی را خواهید دید. در حال حاضر برخی از اقوام اصیل در ایران همچنان از لباس‌های محلی استفاده می‌کنند و می‌توانید تجلی فرهنگ، هنر و اعتقادات یک قوم را در طراحی و دوخت لباس محلی آن پیدا کنید. طراحی لباس‌های محلی بسیار متنوع است، مثلا لباس دختران جوان و لباس نوعروسان و زنان پا به سن گذاشته هر کدام دارای طرح متفاوت است و لباس آقایان هم در نوع خود دارای تنوع هستند و به طور کلی لباس‌های محلی ایرانی دارای نام‌های خاص، فلسفه و کاربردهای مختلف هستند.

پوشش محلی کردی از قدیمی‌ترین و زیباترین لباس‌های محلی ایرانی است و قدمت آن به دوره هخامنشی بازمی‌گردد. لباس کردی بین اقوام مختلف کرد از کردستان تا ایلام و کرمانشاه با کمی تفاوت اما با همان ساختار و اصالت طراحی می‌شود.

در طراحی لباس زنان کرد از دو بخش تن‌پوش و سرپوش و از جنس پارچه‌های کرپ یا نخی با رنگ‌های شاد استفاده می‌شود و زنان کرد همراه با زیورآلات زیبا آن‌ها را به تن می‌کنند. سرپوش زنان کرد از کلاو (کلاه)، شده (روسری ضخیم ابریشمی)، سروین (سربند) و لچک (روسری سه گوش و نازک) تشکیل شده که کلاه‌ها در دو مدل کلاو زر که دارای تزئینات زیادی است و اکثرا برای عروس‌ها و جوان‌ها استفاده می‌شود و کلاوفس که فقط قسمت فوقانی سر را می‌پوشاند و دارای تزئینات کمتری نسبت به کلاو زر است.

لباس آذری از سه قسمت تن‌پوش، سرپوش و پاپوش تشکیل شده است. سرپوش زنان شامل کلاه، عرقچین، شال، روسری، چارقد و آلا چارشاب (چادر رنگی) است و تن پوش آن‌ها از کوینک (پیراهن بلند)، جبکن (لباس مخملی که روی کوینک می‌پوشند)، دن (پیرهن)، شلته (دامن کوتاه)، جلیقه، خود (کت معمولی) و یل (کت با پارچه مخمل و ترمه) است. لباس مردان آذری هم از عرقچین، کوینک، کلاه، آرخالق (کت بلند) و چاروق تشکیل می‌شود.

پوشش محلی بلوچی گران قیمت‌ترین لباس های ایرانی در بین اقوام است، زیرا لباس‌های محلی که در حال حاضر هم می‌توانید در شهرهای مختلف سیستان و بلوچستان به وفور پیدا کنید از جنس الیاف ابریشمی زیبا با رنگ‌های شاد و دارای سوزن‌دوزی‌ است.

پوشش مردان بلوچ برعکس لباس زنان که دارای رنگ‌های شاد و زیبا است، بیشتر اوقات به رنگ سفید است که با شلوار گشاد پوشیده می‌شود. پوشش مردان بلوچ هم متشکل از پاک (عمامه‌ای که به دور سر می‌بندند)، کلاه سوپی(عرقچین)، پاجانگ ( شلوار گشاد و چین‌دار)، سرین بند (کمربند پارچه‌ای) و کوش( کفش چرم) است.پوشش زنان بلوچ متشکل از پاجانگ ( شلوار گشاد و چین‌دار)، تکو (چارقد)، سربند و سریگ (روسری بزرگ از چارقد)، دولاق (چادر مخصوص زنان بلوچ)، تمبو (دامن گشاد) و پیراهن بلند چاکدار است.

پوشش محلی لری که متعلق به مناطق لرستان، کهگیلویه و بویراحمد و چهارمحال و بختیاری است مانند سایر لباس‌های محلی از رنگ‌های شاد و الهام گرفته از طبیعت است. لباس لری دختران جوان از تزئینات و طرح‌های پر نقش و نگار و رنگی‌تر است.

پوشش لری زنانه از کراس (پیراهن گلدار و بلند)، جلیقه مخملی، کلنجه (نیم تنه مخملی)، یال (کت مخملی) و شاوال (شلوار دو قسمتی و گشاد) تشکیل شده و برای سربند از تره که روسری یا چارقدی است که در روزهای عادی سر می‌کنند و گلونی که از جنس ابریشم و با نقش و نگار بته جقه‌ای است استفاده می‌کنند.لباس محلی مردان لر از کلاه نمدی، پیراهن ساده، شلوار گشاد با دمپای تنگ، ستره که به قبای بلند و جلو باز گفته می‌شود، شال برای دور کمر، چوقا (بالاپوشی از جنس پشم گوسفند) و گیوه تشکیل می‌شود.

پوشش محلی ابیانه دارای نقوش گل گلی و رنگارنگ است که ثبت ملی شده و از زیباترین لباس‌های محلی ایرانی است و به وفور در روستای ابیانه می‌توانید تن زنان و مردان ببینید.

لباس زنان ابیانه از پیراهن، شلیته، یل (کت بلند از جنس ترمه)، سربند و روسری گل گلی، جوراب بلند، چادر شب که برای دختران از رنگ زرد و زنان از رنگ قرمز و گیوه تشکیل شده است.

لباس محلی جنوبی به دلیل آب و هوای گرم دارای رنگ‌ و پوشش خاصی است که از این خطه تاثیر گرفته و زر دوزی‌های روی لباس‌ الهام گرفته از هندوستان است. پوشش مردان جنوبی براساس نوع شغل آن‌ها متفاوت است اما در بیشتر اوقات از پیراهن بلند، کلاه، لنگ، دستمال، قبا، کت، شال گردن و دگله تشکیل می‌شود.

پوشش محلی زنان جنوبی از پیراهن‌های مختلفی مثل کندوره، اسکم، گون، نشته، کلوش، عجمی، آستین فراخ، عربی، چینی و شلالی و از جنس تترون هستند و برای لباس مجلسی از پارچه‌های زربافت استفاده می‌کنند و به‌غیر از پیراهن و شلوار از چادر بندری، برقع و روسری حریر هم استفاده می‌کنند‌.

پوشش محلی خراسانی به دلیل وسعت بالای خراسان بزرگ در بین اقوام خراسانی تنوع بالایی دارد و می‌توانید لباس‌های محلی مشابه با سایر مناطق ایران را در این منطقه ببینید. پوشش محلی زنان خراسانی از دامن پرچین با حاشیه قیتان‌دوزی، شلیته، کراس، یل یا جلیقه مخملی، کولته (نوعی شنل)، چاوک، یلک (سربند تزیینی)، کتوله، چارقد یا روسری بلند، دستمال روی چارقد، کلاه و قبا تشکیل شده است.لباس محلی مردان خراسانی بیشتر اوقات از رنگ قرمز و از جنس ابریشم با نام قرمز دون است و شامل عرقچین، شلوار، پاپوش، وا (نیم تنه پشمی) و کمربند است. همچنین در مناطق خراسان جنوبی لباس مردان از کرباس سفید و شامل نیم تنه، گیوه و دستار است.

پوشش محلی گیلکی از جمله شادترین لباس‌های محلی در جهان شناخته شده و از رنگ‌های شاد و زیبا که نماد طبیعت سرسبز هستند در دوخت و طراحی آن‌ها استفاده می‌کنند‌. لباس محلی مناطق مختلف غرب، شرق و مرکز گیلان شبیه به هم و با تفاوت‌های اندک و جزئی هستند.

در طراحی لباس زنان گیلک از دامن‌های رنگارنگ، پیراهن جنس ساتن و جلیقه جلو باز پولک‌دوزی استفاده می‌شود و سرپوش آن‌ها از روسری‌ مندیل (روسری توری دستباف) و از نوع گره مندیل و تعداد و فاصله بین نوارها می‌توان مجرد یا متاهل بودن زنان را متوجه شد تشکیل شده است. لباس محلی مردان گیلک هم متشکل از چوخا (کت پشمی برای روی لباس)، چوموش (کفش)، شال، کلاه، شلوار و پیراهن نخی است.

لباس محلی مازندرانی هم مانند گیلکی دارای رنگ‌های سرزنده و نماد طبیعت است. پوشش زنان متشکل از شلیته (دامن‌های کوتاه پرچین)، نیم ساق، جومه (پیراهن بلند)، چادرشو (پارچه‌ای که به شکل یه گوش به کمر می‌بندند)، چارقد (روسری گل‌ گلی)، مندل (سربند) و سراقوچ (نوعی کلاه) است و لباس مردان مازندرانی هم از جومه، کلاه، جوراب بلند، تنبان و لباده (تن پوش بلند) تشکیل شده است.

لباس محلی ترکمن که مخصوص گلستان، گرگان و قسمتی از خراسان است از طرح‌های متفاوت و رنگ‌های طبیعی تشکیل شده که براساس شرایط و سن متفاوت هستند.لباس محلی زنان ترکمن از پیراهن ابریشمی بلند که دارای سوزن‌دوزی ظریف و زیبا هستند، چابیت (بالاپوش مخملی یا ابریشمی)، کمربند ابریشمی، بالاق (شلوار ترکمن) تشکیل شده و برای سربند از کلاه یا توپبی (کلاه‌های مخروطی)، چارقد یا روسری‌های یایلیق و قینگاچ و زیورآلاتی برای تزیین موهای خود که اسئق استفاده می‌کنند.لباس مردان ترکمن هم شامل تن پوش بلند، قبا، پیراهن ساده، شلوار ترکمن که یالاق گفته می‌شود، کلاه و چکمه‌های بلند چرمی هستند.