تزیین زولوبیا بامیه برای ماه رمضان

تزیین زولوبیا بامیه برای ماه رمضان + زیباترین خلاقیت ها در چیدن زولبیا بامیه همگی در سایت مچم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

زولبیا بامیه جزو شیرینی ها پر طرفدار میان ایرانی ها می باشد این شیرینی ها مانند گوش فیل اصلیت هندی دارند. شما می توانید این شیرینی های محبوب در ماه رمضان را در خانه تهیه کنید و از طعم بی نظیر آن لذت ببرید.

زولبیا و بامیه آن‌قدر شیرینی مخصوص و خاصه ماه رمضان است که مظفرالدین قاجار گاهی غُر می‌زده که: «ماه رمضان هم نمی‌آید تا دلی از عزای زولبیا و بامیه درآوریم».

داستان مظفرالدین قاجار و هوس زولبیا و بامیه را «جعفر شهری» در کتاب «تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم» تعریف کرده است و این‌طوری است: «مظفرالدین شاه غیر وقت می‌گفته کی ماه رمضان می‌آید زولبیا و بامیه‌ای بخوریم. چنان که می‌گفته نوروز بیاید پلو بخوریم و قربان زمستان که برای فقیر و غنی یکسان است. در این معنی که در رمضان بالاخره هر کسی… زولبیایی می‌تواند بخورد، اگرچه در مهمانی و خانه دیگران باشد و به همین‌صورت پلوی شب عید که ناچار هر آدم فقیری هم پنج سیر برنج می‌تواند در آب بریزد و آب زمستان هم که سرد و بسان آب یخ تابستان اغنیا بوده بیانگر این ضرب‌المثل است که در زمستان آب شاه و گدا یکسان است».البته زولبیا و بامیه آن‌موقع شیرینی‌های نسبتا جدیدی بوده‌اند در جامعه سنتی ایران چون از نظر تاریخی طبخ و مصرف این شیرینی‌ها احتمالا از زمان ناصرالدین قاجار مرسوم شده است.

زولبیا که زلوبیا، زَلابیه، زُلبیا، زُلیبیا و زِلی‌بی و جِلیبی هم نامیده می‌شود معمولا با نشاسته، ماست، آرد، زعفران، روغن، گلاب و شکر درست می‌شود و احتمالا ریشه آن به ۵۰۰ سال قبل در کشور هند می‌رسد؛ اگرچه برخی نیز منشاء این شیرینی را ایران یا ترکیه دانسته‌اند. هر چه بوده داستان زولبیا در تاریخ معاصر ایران به این‌جا رسیده است: «شکل زولبیا در سال‌های اخیر تغییر کرده است. زولبیا امروز در تهران غالبا شبکه گردی به اندازه پیش‌دستی و به رنگ عسلی سوخته با میله‌های نازک و شکننده است که در گذشته زولبیای تبریزی یا بشقابی نامیده می‌شد. اما تا یکی دو دهه پیش زولبیا چیزی بود به‌اندازه نعلبکی به رنگ زرد روشن که چندتایی از آن را به رنگ عسلی سوخته… در می‌آوردند با میله‌هایی به کلفتی مداد و تا حدی نرم (این زولبیا هنوز هم در برخی از شهرها مثل مشهد و اصفهان تهیه می‌شود).

مقداری از مزه خاص زولبیای قدیم از روغن کنجد بود که همیشه در پختن آن به کار می‌رفت… البته غالب‌شدن زولبیای تبریزی بر زولبیای تهرانی امر طبیعی است اما از میان رفتن تنوع زولبیا در تهران مایه خوش‌وقتی نیست… در کشورهای عربی زولبیا را زَلابیه می‌نامند و در هندوستان جِلِبی. مایه زلابیه عربی و جلبی هندی به هم نزدیک است و با زولبیای ایرانی کمی تفاوت دارد».

سخن از زولبیا و بامیه که باشد یادی هم باید کرد از «گوش‌فیل» که این یکی بدون شک‌ و شبهه از شیرینی‌های سنتی ایرانی است و اصلا شیرینی مخصوص اصفهان و اراک است. گوش‌فیل با آرد، تخم مرغ، روغن، شیر و شکر تهیه می‌شود و درباره نامش هم یک حکایت جالب هست در تاریخ و در روایت‌های عامیانه؛ «نقل است ناصرالدین قاجار با همراهانش در سفری به اراک می‌آیند و ورود او به اراک مصادف با شب اول ماه رمضان بود. شاه در کنار همه غذاها و میوه‌های محلی، یک نوع شیرینی بیضی‌شکل می‌بیند که قسمتی از آن کشیده‌تر شده و به خنده می‌گوید: این به‌واقع چیزی شبیه به گوشِ فیل است. سپس از درباریان می‌خواهد برایش قلم و کاغذ بیاورند و شکل گوشِ فیل را برای قناد می‌کشد و می‌گوید برای فردا به این شکل برای شاه درست کند. قنادباشی روز بعد به همان شکل خمیر را با دست فرم می‌دهد و آن شیرینی سنتی را به شکل گوشِ فیل درمی‌آورد و سرخ می‌کند. ناصرالدین با دیدن شیرینی به قناد انعام خوبی می‌دهد و از آن به بعد در اراک گوش‌فیل با این شکل خاص تهیه می‌شود».

«زولبیا» یا «جلیبی» نوعی شیرینی است که منشأ آن کشور هند یا اتیوپی و در برخی منابع کشورهای ایران یا ترکیه گمانه‌زنی می‌شود. زولبیا معمولاً همراه با بامیه و گوش‌فیل به فروش می‌رسد. غالباً زولبیا و بامیه در ماه رمضان در هنگام افطار یا سحری مصرف می‌شود.

این هم یک ایده ساده و به درد بخور میتوانید درون خرما را از مغز هایی مثل گردو بادام پر کنید بعد آن ها را درون سوراخ های زولبیا بگذارید و با تعدادی بامیه شکل گل مانندی به آن بدهید به این ترتیب هم زولبیا و هم بامیه و خرما را همزمان تزیین کرده اید .

غنچه های گل محمد از بهترین وسایل تزیین هم برای غذاهایی مثل شله زرد و شیر برنج هستند و حتی ماست خیار هستند هم میتوانند در تزیین زولبیا و بامیه به کمک شما بیایند این گل های کوچک و معطر که خوردنی هم هستند تزیین شما را بسیار دلنشین میسازد میتوانید در کنار غنچه های گل محمدی از خلال پسته به عنوان برگ سبز رنگ استفاده کنید و ترکیب رنگ خود را کامل کنید .

برای تزیین کردن زولبیا و بامیه میتوانید به جای مدل های سخت و وقت گیر و استفاده از مواد تزیینی مختلف و زیاد تنها آن را یک ظرف زیبا مثل شکل زیر بچینید استفاده از ظروف مناسب و زیبا بخش عمده ای از سفره آرایی بخصوص در سفره افطار را تشکیل میدهد .

یک ایده خوب و ساده این است که به جای استفاده از ظرف های متعدد همه خوراکی های کنار افطار مثل نان و پنیر و سبزی و خرما و زولبیا و بامیه را همگی در یک ظرف تزیین کنید و در مقابل مهمان ها قرار دهید حسن این روش این است که از شلوغ شدن زیاد سفره افطار به علت وجود انبوهی از خوراکی ها جلوگیری میکنید.

زولبیا‌ها را روی بشقاب بچینید و بامیه را در وسط زولبیا‌ها قرار دهید. سپس با استفاده از پودر پسته و گلبرگ‌های تازه روی زولبیا بامیه‌ها را تزیین کنید.

روی بشقاب شش عدد زولبیا بچینید و بقیه زولبیا‌ها را به صورت ستونی روی آن قرار دهید، سپس بامیه را در قسمت میانی بشقاب بگذارید و با پودر پسته روی آن را تزیین نمایید.

از ظرف سرامیکی مخصوص سرو شیرینی استفاده کنید، درون یک کاسه مقداری پودر پسته بریزید و سر بامیه‌ها را داخل کاسه فرو کنید. سپس بامیه‌ها را در کنار هم روی ظرف شیرینی قرار دهید.

مقداری غنچه‌های خشک گل محمدی و خلال پسته تهیه کنید، سپس زولبیا و بامیه‌ها را روی بشقاب بچینید و با غنچه‌های گل و خلال پسته، تزیین زولبیا بامیه را تکمیل کنید.

روی یک بشقاب کوچک، به شکل دایره‌ای بامیه بچینید و روی آن زولبیا قرار دهید. سپس روی آن را با باقلوا‌های مربعی شکل تزیین نمایید. با استفاده از پودر نارگیل، پودر پسته، پودر کنجد و خلال پسته یا زرشک روی ظرف را تزیین نمایید.

غنچه‌های گل خشک کوچک مانند گل محمدی یا گل ختمی را از عطاری تهیه کنید، درون دو ظرف جداگانه زولبیا و بامیه بچینید و با غنچه‌های گل کوچک زولبیا بامیه‌ها را تزیین کنید.